1. Pierwsza Komunia św. jest ważną uroczystością religijną i społeczną. Posiada swoją tradycję i zewnętrzną oprawę. Nie trzeba z niej łatwo rezygnować, chociaż w związku z trwającą epidemią może mieć bardziej skromny charakter. Przepisy sanitarne, które obowiązują, ograniczają liczbę uczestników nabożeństw w kościołach. Dlatego trzeba organizować uroczystość pierwszej Komunii w niedużych grupach, po uzgodnieniu Księdza Proboszcza z Rodzicami dzieci. Pierwsza Komunia może odbyć się także po zakończeniu roku szkolnego, a nawet w lipcu.
2. Prawo Kościoła wymaga odpowiedniego przygotowania dzieci. Dlatego powinny one uczestniczyć w każdą niedzielę we Mszy św., a także, w miarę możliwości, w codziennym nabożeństwie majowym i czerwcowym [jeśli takie jest odprawiane w parafii]. Jest to najprostsza i najważniejsza forma przygotowania [obok katechizacji szkolnej]. Daje ona dzieciom żywe doświadczenie religijne, przez uczestnictwo we wspólnocie modlących się.
3. Przygotowanie do pierwszej Komunii wymaga tzw. prób, czyli ćwiczeń liturgicznych. Nie powinny być one długie. W małych grupach są łatwiejsze do przeprowadzenia. Są niezbędne, gdyż uczą dzieci poruszania się w przestrzeni kościoła. Oswajają je z praktyką spowiedzi, do której dzieci przystąpią. Ważne, żeby próby odbywały się w przyjaznym i życzliwym klimacie.
4. Pierwsze spotkanie z Jezusem obecnym w Eucharystii jest dla dzieci ważnym wydarzeniem, które pozostaje w pamięci na całe życie. Stąd troska o przygotowanie uroczystości pod każdym względem.
5. Duchowego przygotowania do uroczystości pierwszej Komunii swoich dzieci wymagają także ich Rodzice. Duszpasterze będą zapraszać Rodziców do sakramentu Pokuty, a przynajmniej do towarzyszenia dzieciom w przygotowaniach w kościele.
6. Uroczystość rodzinna po zakończeniu pierwszokomunijnej Mszy powinna, ze względu na dzieci i charakter świętowania, odbywać się bez alkoholu.
+Jacek Jezierski, biskup elbląski
Elbląg, dn. 24 kwietnia 2021