Jesteś tutaj: Start » List biskupa elbląskiego na uroczystość Bożego Ciała [11 czerwca 2020]

List biskupa elbląskiego na uroczystość Bożego Ciała [11 czerwca 2020]

10.06.2020 r.

post 18601 0 62049800 2

Drodzy Siostry i Bracia!

1. Uroczystość Bożego Ciała jest dla katolików ważnym świętem. W Polsce procesje w tym dniu gromadzą zazwyczaj wiele osób. W dużych skupiskach ludzkich, w miastach, a tym bardziej w zespołach miast, gromadzą się tysiące osób.

Początki procesji Bożego Ciała spotykamy na progu XIII w. w dzisiejszej Belgii. Papież Urban IV wywodzący się z tamtych stron rozciągnął obchód Bożego Ciała na zachodnią część chrześcijaństwa. Pierwsze wieki Kościoła nie znały jeszcze zwyczaju procesji z konsekrowaną Hostią tj. z sakramentalnym Ciałem Chrystusa. Pewne sprawy dojrzewają w wierze i świadomości Kościoła stopniowo. Następuje rozwój rozumienia myśli i działania Bożego w świecie.

Jezus jest chlebem naszego życia. Na teraźniejszość i na przyszłość. Na dziś i na wieczność. Jest pokarmem od naszego dzieciństwa, aż po późną starość. Umierający otrzymuje ten chleb na przejście z ziemi, przez czyściec, do nieba. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki [J 6, 58].

Kawałek pszennego chleba, jako sprasowana biała hostia, staje się podczas Mszy św. znakiem obecności Zbawiciela wśród nas, pośród swojego ludu. Chleb staje się Ciałem Chrystusa, gdy kapłan powtarza Jego słowa: To jest Ciało moje. Chleb staje się Ciałem Chrystusa, gdy kapłan prosi Boga Ojca, aby Jego moc, Jego Duch, dokonał przemiany chleba w Ciało Jego Syna. To przywoływany Duch Święty dokonuje eucharystycznej przemiany. Podczas Mszy słyszymy słowa: Uświęć te dary mocą Twojego Ducha, aby stały się dla nas Ciałem i Krwią Twojego Syna [II Modlitwa Eucharystyczna].

Dotykamy wielkiego misterium. Jest to tajemnica, która zaczyna być zrozumiała dzięki wierze. Jezus Chrystus jest z nami, wśród nas, w najświętszym znaku chleba i wina. One stają się Jego Ciałem.

Jednak konsekrowany chleb nie traci swoich właściwości. Podlega prawom fizyki i biologii. Może zostać wysuszony na kamień, albo strasznie zawilgocony pokrywa się nalotem pleśni. Chleb zachowuje właściwości materii, a jednak konsekrowany jest Ciałem Pańskim i chlebem dającym życie wieczne. Nie ma tu magii i zabobonu, ale jest miejsce na żywą wiarę w obecność Chrystusa z nami i pośród nas.

2. Prawo do wyznawania religii, a także do publicznego wyrażania uczuć religijnych należy do najbardziej podstawowych uprawnień każdej osoby. Żadna władza publiczna nie może pozbawiać i ograniczać tego podstawowego prawa. Jest to prawo wolnościowe, wpisane w naszą naturę przez Stwórcę. Na szczęście żyjemy w państwie demokratycznym, które respektuje to prawo wobec jednostek i społeczności wyznaniowych.

W tym roku dotknęły nas ograniczenia, zresztą występujące w całej Europie i dalej jeszcze, związane z epidemią koronawirusa. Ograniczenia te zostały podyktowane jednak nie zamiarem uderzenia w religię, ale wynikały one z troski o zdrowie obywateli naszego kraju. Były i są dolegliwe, ale też posiadają charakter przejściowy. Ograniczenia stały się dla nas swoistym testem, sprawdzianem naszej odpowiedzialności za innych, których możemy zarazić, albo też ochronić przed niebezpieczną chorobą. Tak więc tegoroczna uroczystość Bożego Ciała posiada specyficzne tło.

3. Wokół Jezusa gromadzili się słuchacze Jego nauk. Wielu z nich zostawało przy Nim na stałe. Rodziły się więzi zaufania i przyjaźni. Słuchacze stawali się uczennicami i uczniami Jezusa, Jego wyznawcami, zwolennikami dróg życia, które wskazywał. Tak jest z każdym pokoleniem na nowo. Gdy usłyszymy głos Chrystusa, opowiadanie o Nim, o tym co czynił i co zdziałał, wówczas stopniowo, nawet niepostrzeżenie, przechodzimy na stronę Jego przyjaciół.

Eucharystia, Msza święto, Ciało i Krew Pańska, stanowią centrum wspólnoty uczniów Chrystusa. Wokół Jego Ciała, przy sakramencie Najświętszej Eucharystii, buduje się nieustannie i odnawia wspólnota ludu Jezusa.

4. Drodzy Siostry i Bracia, wszystkich uczestniczących w uroczystości Bożego Ciała, a także tych, którzy nie mogli na nią dotrzeć, serdecznie pozdrawiam. Modlę się, aby obecne trudności i doświadczenia umocniły Waszą więź z Chrystusem. Nasza pomoc u Pana, który stworzył niebo i ziemię [por. Ps 124, 8].

+Jacek Jezierski – biskup elbląski