Adam Mickiewicz w grudniu 1820 r. w krótkim wierszu zawarł tajemnicę i prawdę teologiczną przeżywanej dzisiaj w Kościele katolickim Uroczystości Zwiastowania Pańskiego:
[...] Pojrzał Jehowah i w Niej upodobał sobie:
Pękły niebios zwierciadła,
Biała gołąbka spadła
I nad Syjonem w równi trzyma skrzydła obie,
I srebrzystej pierzem tęczy
Niebianki skronie uwięczy.
Grom błyskawica! Stań się, stało: Matką dziewica. Bóg ciało!
Gdy Najświętsza Dziewica powiedziała Bogu „fiat”, wydarzył się cud Wcielenia. Maryja stała się Matką Syna Bożego, a w porządku wiary i miłości także naszą Matką. Nad tym wydarzeniem, kluczowym w dziejach zbawienia człowieka, pochyla się dziś wspólnota katolików we wszystkich zakątkach świata.
Nasza lokalna wspólnota Kościoła od 30 lat w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego obchodzi kolejne rocznice utworzenia diecezji elbląskiej, naszej diecezji. Kiedy porównamy elbląskie 30 lat istnienia diecezji z niemal 780 latami istnienia archidiecezji warmińskiej, z szacunkiem pochylamy głowę przed „sędziwą Matką Metropolią”, ale z dumą też podnosimy głowę, bo możemy czerpać z jej tradycji i doświadczeń, jesteśmy młodym pędem wyrosłym z historycznego pnia Kościoła warmińskiego. Naszym duchowym bogactwem jest także tradycja Kościoła pomezańskiego, który wprawdzie nie przetrwał zawirowań Reformacji w XVI w., ale pozostawił nam patronkę bł. Dorotę z Mątów Wielkich, pozostawił nam przykład życia i pisma kapłana Jana z Kwidzyna, pozostawił nam też kilkadziesiąt gotyckich świątyń, ozdobę tej ziemi. Nie pomijamy, ale szanujemy i pielęgnujemy tradycje przekazane nam przez diecezję gdańską, która za trzy lata będzie obchodziła stulecie istnienia. Czekamy na beatyfikację męczennika z Żuław Malborskich, proboszcza z Niedźwiedzicy ks. Ernesta Karbauma, rodem z Mingajn na Warmii, z wyboru kapłana gdańskiego, zamordowanego w Stutthofie za posługę duszpasterską okazywaną Polakom, spoczywającego na cmentarzu na gdańskiej Zaspie we wspólnym grobie z bł. ks. Bronisławem Komorowskim, bł. ks. Franciszkiem Rogaczewskim i wybitnym kapłanem pomorskim ks. Feliksem Boltem. Ufamy, że otrzymamy wkrótce nowego błogosławionego, który będzie łączył w naszej diecezji historyczne tradycje żuławskie, warmińskie i pomorskie.
W ciągu 30 lat istnienia diecezji elbląskiej, czyli w przeciągu życia jednego ludzkiego pokolenia, dokonał się proces niezmiernie ważny, może najważniejszy, który potencjalnie mógł trwać znacznie dłużej i mógł przebiegać znacznie trudniej – nastąpiła religijna, społeczna i mentalna konsolidacja diecezjan, duchownych i świeckich. Dziś mówiąc „diecezja elbląska”, myślimy i czujemy „moja diecezja”. To Bóg nas połączył i zbliżył do siebie, ale Pan Bóg posłużył się w tym dziele pasterskim wyczuciem i troską trzech biskupów elbląskich - bpa Andrzeja Śliwińskiego, bpa Jana Styrny i bpa Jacka Jezierskiego.
Po 30 latach diecezja elbląska posiada wszystkie struktury i instytucje niezbędne do jej funkcjonowania i rozwoju. Mamy wielu dobrze wyedukowanych i przygotowanych do pracy duszpasterskiej kapłanów. Mamy kapłanów na misjach i w krajach, w których odczuwalny jest brak duchownych. Dumni jesteśmy z około 60 gotyckich świątyń, odrestaurowanych, zadbanych i pięknych. Zakończone zostały prace inwestycyjne przy niemal wszystkich nowo wznoszonych świątyniach. Dbamy o nasze diecezjalne sanktuaria, a przede wszystkim modlimy się w nich przybywając z naszymi troskami i prośbami. Wdzięczni jesteśmy Bogu za wizytę Ojca Świętego w naszej młodej diecezji w 1999 r. Rozumiemy znaczenie i doniosłość tego wydarzenia, które być może już nigdy się nie powtórzy, a my mogliśmy być jego świadkami.
W ciągu 30 lat do wieczności odeszło 83 księży tej diecezji a i my wszyscy żyjący przybliżyliśmy się do wieczności. W dniu jubileuszu wspominamy i polecamy Panu Bogu śp. bpa Andrzeja Śliwińskiego, pierwszego biskupa elbląskiego. Gromadząc się w katedrze elbląskiej wspominamy też ks. infułata Mieczysława Józefczyka, który tak bardzo tę świątynię kochał, troszczył się o nią i współtworzył początki naszej diecezji. Wszystkim zmarłym kapłanom diecezji elbląskiej: „Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci”.
Nosimy w sercu troskę o przyszłość naszej diecezji. Stajemy przed nowymi wyzwaniami i problemami, których już doświadczamy bądź spodziewamy się ich w niedalekiej przyszłości. Wielką troską naszą i całego Kościoła w Polsce jest malejąca liczba powołań kapłańskich, ale też ich jakość. Praktyczny materializm i laicyzacja, również w naszej diecezji, oddala wielu wiernych dotąd katolików od niedzielnej liturgii i życia sakramentami świętymi. Olbrzymim wyzwaniem staje się również dla nas dotarcie z Ewangelią do młodego pokolenia. „Przed Kościołem elbląskim stoi wiele wyzwań i zadań do wypełnienia. Ma on swoje istotne miejsce w polskim Kościele. Ma także określone miejsce w Bożych planach zbawczych. Obyśmy je potrafili poprawnie odczytać i konsekwentnie zrealizować”.
Ksiądz Biskup Elbląski 17 marca b.r. napisał do diecezjan i kapłanów naszej diecezji bardzo krótkie podziękowanie: „W ramach dwóch zbiórek ofiar do puszek na pomoc uchodźcom z Ukrainy w diecezji elbląskiej zebrano ponad 500 tys. zł. Serdecznie dziękuję wszystkim Ofiarodawcom za tak wielką hojność i otwartość serca”. To tylko dwa zdania, ale poruszające serca, dotykające sumień i bardzo wiele mówiące o duchowej kondycji diecezji elbląskiej. Nasi wierni potrafią przebaczyć, potrafią wznieść się ponad własne niedostatki, potrafią dostrzec biedę i bezdomność, potrafią pochylić się nad smutkiem, łzami, lękami drugiego człowieka, potrafią okazać serce tułaczom. Ta sytuacja jest kwintesencją głoszonej przez nas Ewangelii, jest jej praktyczną realizacją. Nie jesteśmy wspólnotą oderwaną od rzeczywistości, zasklepioną we własnych sprawach, jesteśmy Kościołem żywym i aktywnym. Możemy być jako kapłani, a Ksiądz Biskup jako Pasterz tej diecezji, dumni i szczęśliwi, że Bóg dał nam tak wspaniałych wiernych, ludzi szlachetnych, troskliwych i współczujących. Dzisiaj, w dniu jubileuszu, dziękujemy Bogu za naszą krótką diecezjalną przeszłość, ale dołączamy także nasze dziękczynienie i uwielbienie za teraźniejszość, za Kościół elbląski, który współtworzymy. Amen.