„…lata poprzednie wspominam…” [Psalm 77]
Drodzy uczestnicy Mszy świętej,
Siostry i Bracia związani węzłem jednej wiary,
Drodzy Księża,
Najdostojniejsi Księża Biskupi: Janie i Wojciechu,
Ekscelencjo Księże Biskupie Józefie, Jubilacie!
Fotogaleria Gościa Elbląskiego: TUTAJ!
Kościół obchodzi dziś święto św. Józefa pracownika. Opiekun Jezusa i Maryi był człowiekiem pracy, codziennego trudu. Według przekazu Ewangelii był cieślą. Zajmował się więc obróbką drewna i budował drewniane konstrukcje.
Dziś coraz częściej specjaliści od Pisma Świętego i znawcy dziejów Ziemi Świętej powiadają, że św. Józef mógł być kamieniarzem. Mógł pracować w nieodległym Seforis, gdzie Rzymianie budowali wiele dużych urządzeń publicznych, jak choćby amfiteatr. Korzystano z kamienia, z bloków i płyt kamiennych. W każdym razie św. Józef wprowadził Jezusa w arkana pracy ludzkiej. Fizycznej, trudnej, pracy w zespole, wymagającej siły, ostrożności, ale też inteligencji.
Jako ludzie jesteśmy powołani do pracy, do trudu, do twórczości. Doświadczenie pracy fizycznej jest ważne dla każdego człowieka. Pozwala nam zrozumieć trud pracy innych i odkryć godność pracownika. Praca jest naszym zadaniem. Praca sensowna, dobrze zorganizowana, odpowiednio wynagrodzona, dokonująca się w odpowiednich warunkach. Praca na miarę naszych możliwości, dla własnego dobra i dobra innych. Taka praca jest błogosławieństwem dla każdego.
**
Dziś obchodzimy jubileusz 30-lecia święceń biskupich i posługi biskupiej, a więc biskupiej pracy w Kościele księdza biskupa doktora Józefa Wysockiego.
Jubilat urodził się w 1940 r. na Podlasiu, w Jartyporach, w pobliżu Węgrowa. Papież Jan Paweł II ustanowił 6 kwietnia 1989 r. ks. prałata Józefa Wysockiego – proboszcza parafii św. Wojciecha w Ełku i dziekana dekanatu ełckiego [na Mazurach] - biskupem pomocniczym diecezji warmińskiej. Święcenia biskupie odbyły się w katedrze warmińskiej na wzgórzu fromborskim dnia 29 kwietnia 1989 roku. Od tamtej chwili minęło już 30 lat.
Szafarzami święceń byli: kard. Józef Glemp – Prymas Polski [arcybiskup warszawski i gnieźnieński], Kazimierz Majdański – arcybiskup szczecińsko-kamieński oraz Edmund Piszcz – biskup warmiński. Ręce na głowę nowego biskupa wkładali również: bp Jan Wł. Obłąk – biskup warmiński senior, bp prof. Julian Wojtkowski oraz inni.
Przez prawie trzy lata bp Józef był biskupem pomocniczym diecezji warmińskiej. W tym czasie rezydował w Ełku. Dzięki swoim staraniom i dynamizmowi przyczynił się do utworzenia w tym mieście i jego okolicy dziesięciu nowych parafii, po latach powojennego, wymuszonego zastoju. Nie ulega wątpliwości, że dzięki swym staraniom Ksiądz Biskup przygotował struktury pod powstanie diecezji ełckiej. Jan Paweł II utworzył tę diecezję na Mazurach, Suwalszczyźnie i Ziemi Augustowskiej.
W tym samym czasie 25 marca 1992 r. wraz z diecezją ełcką powstała diecezja elbląska. W pewnej mierze została wskrzeszona średniowieczna diecezja pomezańska wraz z regionem elbląskim, a także z parafiami dekanatu nadmorskiego diecezji gdańskiej. Ks. bp Józef Wysocki przeszedł z Ełku do Elbląga, aby w diecezji elbląskiej pełnić zadania biskupa pomocniczego.
O ile pierwszy Biskup Elbląski dr Andrzej Śliwiński zajął się, co było naturalne, tworzeniem instytucji diecezjalnych, to biskup pomocniczy diecezji stał się animatorem duszpasterstwa i budowania świadomości religijnej i eklezjalnej. Okazją stał się tutaj II Synod Krajowy, który odbywał się w latach 1991-1999. W poszczególnych diecezjach powstały koła i kręgi synodalne. Czyniono to na wzór synodu krakowskiego kard. Karola Wojtyły. Ks. bp Józef spotykał się z zainteresowanymi synodem w dekanatach i parafiach. Inicjował cykle katechez dla dorosłych. Wkładał w to wiele energii i sił. Prowadził również pracę formacyjną wśród małżeństw i rodzin. Inspiracją stał się tu charyzmat Ruchu Światło-Życie, zwłaszcza jego gałąź, którą stanowi Domowy Kościół. Centrum tej działalności był ośrodek duszpasterski w Stagniewie. Tu właśnie odbywały się rekolekcje: dla młodzieży i dla rodzin. Z tym miejscem wiąże się również powstanie Wspólnoty „Betania”.
Poglądy duszpasterskie Księdza Biskupa krystalizowały się stopniowo, także w związku z wykładami teologii pastoralnej w elbląskim seminarium duchownym. Lektura dokumentów Kościoła dawała mocne podstawy teologiczne. Chodzi o zasady i sposoby wtajemniczenia dorosłych w życie chrześcijańskie, a więc o katechumenat pochrzcielny. Chodzi tu o tzw. trójnóg Benedykta XVI: słowo – liturgia – wspólnota [por. Adhortacja Verbum Domini z 2010 r.]. Chodzi wreszcie o formację rodzin wg wskazań Jana Pawła II [Adhortacja Familiaris consortio z 1981 r.].
Ważnym wątkiem posługi pasterskiej bp. Józefa Wysockiego były jego podróże do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i do Kanady. Ksiądz Biskup regularnie odwiedzał placówki polonijne, głosił kazania, prowadził rekolekcje, przewodniczył uroczystościom odpustowym. Spotykał się z Polakami na obczyźnie. Potrzebny jest opis i mapa tych podróży.
*
Bp Wysocki przeniósł do diecezji elbląskiej swoje doświadczenie w tworzeniu i wydawaniu pisma katolickiego, które zastąpiło tu „Posłańca Warmińskiego”. Miesięcznik „Wspólnota”, którego redaktorem naczelnym był Ksiądz Biskup, ukazywał się w latach 1997-2002. W sumie światło dzienne ujrzało 114 numerów.
*
Bp Józef Wysocki przechodzi do historii jako budowniczy niedużego kościoła w Stagniewie. W ciągu swojej posługi nadzorował budowy wielu świątyń, był to bowiem czas intensywnego budowania. Kościół w Stagniewie powstał w latach 2005-2015 według koncepcji Księdza Biskupa, według jego wizji kształtowania przestrzeni sakralnej. Jest to kościół dostosowany do prowadzenia rekolekcji, rytów inicjacji chrześcijańskiej, celebracji liturgii godzin i adoracji Najświętszego Sakramentu. Widoczne są tu wpływy neokatechumenalnej architektury wnętrza. Piękna świątynia – jest znakiem wiary i pobożności chrześcijańskiej w początkach XXI. stulecia.
*
Ksiądz biskup Józef cieszył się sympatią kardynała Józefa Glempa – Prymasa Polski. Na jego wsparcie zawsze mógł liczyć.
*
Nasz Jubilat posiada mocną i wyrazistą osobowość. Wkład ks. bp. Józefa Wysockiego w życie diecezji elbląskiej jest wielki i niepodważalny. Ujawniło się to również w chwilach dla diecezji trudnych i bolesnych. Stąd też nasze uszanowanie i wdzięczność wobec Księdza Biskupa.
„Wspominam dzieła Pana,
Oto wspominam Twoje dawne dzieła.
Rozmyślam o wszystkich twych dziełach
i czyny Twoje wspominam” [Psalm 77].