Izraelici wybrali kiedyś Dawida na swojego przywódcę, na króla. Wybór potwierdzili obrzędem namaszczenia olejem głowy wybranego. W ten sposób, powierzyli Dawidowi władzę nad sobą. Wprowadzili go na tron królestwa. Dokonali intronizacji.
Zarówno dla Żydów, jak i dla chrześcijan, Bóg jest najwyższym władcą, Panem i Królem wszystkiego. Tego co było, co jest i co będzie. Jest władcą czasu i wieczności, przyrody i historii. Przede wszystkim jest Królem narodów i każdego człowieka.
Dla wyznawców Jezusa Chrystusa, dla chrześcijan - On jest Królem. Jemu Bóg Ojciec przekazał panowanie nad światem. Jego namaścił swoim Duchem i mocą. Jezus został przez Boga Ojca namaszczony. Jest Mesjaszem. Od zawsze jest Królem. Jego królowanie wyraża się we władzy nad złem i śmiercią. Jego królestwo jest tam, gdzie jest prawda, dobro, sprawiedliwość, a nade wszystko miłosierdzie.
Jezus Król nie narzuca swojej władzy. Nie stosuje przymusu. Oczekuje na wolny wybór i przyjęcie Jego panowania.
***
UWAGI:
1. Po odczytaniu słowa wprowadzenia, kapłan zwraca się do zebranych na Mszy św. wiernych: klęknijmy! Jeśli to możliwe, odmawia Akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana przed ołtarzem.
2. Po Akcie opuszcza się modlitwę wiernych.
+ Jacek Jezierski – biskup elbląski
Elbląg, dn. 17 listopada 2016