FOTORELACJA Gościa Elbląskiego: TUTAJ!
„…szczęśliwi są umarli, którzy umierali w Panu.
Tak – mówi Duch – niech odpoczną od swoich trudów,
bo ich czyny są z nimi” (Ap 14, 13).
Drodzy uczestnicy Mszy św. i pogrzebu ks. prałata Jana Żołnierkiewicza,
Dotknięta śmiercią Krewnego Rodzino,
Drodzy mieszkańcy Malborka,
Najdostojniejsi Księża Biskupi, Czcigodni Księża,
Szanowni przedstawiciele władz miasta i powiatu: Panie Burmistrzu, Panie Przewodniczący,
Szanowny reprezentanci instytucji, stowarzyszeń i organizacji!
Spróbujmy przez chwilę skoncentrować się na przesłaniu czytań wyjętych z Pisma świętego, które przed chwilą usłyszeliśmy. Prorok Izajasz przedstawia nam Sługę Pańskiego, powołanego i wybranego do zaszczytnej służby Bogu. Charakteryzuje tego Sługę następująco: [On] nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi ledwo tlącego się knotka, [On] nie zniechęci się, ani się nie załamie (Iz 42). Sługa Pański jest łagodny, delikatny, nie ma nic wspólnego z brutalnością. Kościół od najdawniejszych czasów czytając proroka Izajasza dostrzega w „Pieśni o Słudze Pańskim” rysy Chrystusa. Prorok szkicuje postać i osobę Jezusa.
Św. Jan Ewangelista opisał odwiedziny Jezusa u Marii, Marty i Łazarza. Miały one miejsce w Betanii, położonej niedaleko od Jerozolimy, na sześć dni przed śmiercią Jezusa. Św. Jan sugeruje, że Jezus posiadał przeczucie swojego odejścia. Spodziewał się śmierci. Tak, jak wielu ludzi, przeczuwał jej bliską chwilę. Był bowiem Synem Bożym, ale i w pełni człowiekiem.
Wierzymy jako chrześcijanie, że śmierć Jezusa posiada wyjątkowe znaczenie. Odnosi się do naszego życia i naszej śmierci. Nadaje sens naszemu życiu i naszemu umieraniu. Krzyż i zmartwychwstanie Ukrzyżowanego otwierają nową rzeczywistość.
**
Żegnamy dziś emerytowanego proboszcza i dziekana malborskiego. Do niego także odnoszą się słowa proroka Izajasza i Ewangelii. Ksiądz prałat Jan został powołany do służby Chrystusowi w Kościele. Mamy nadzieję, że ofiara krzyża i moc zmartwychwstałego Chrystusa wzbudzą Księdza Jana do szczęśliwego życia w królestwie Bożym.
Jan Żołnierkiewicz urodził się 1 marca 1933 roku w Odcedzie (powiat Stołpce, województwo nowogródzkie, diecezja pińska). Były to kresy wschodnie II Rzeczypospolitej. Dzisiaj jest to terytorium Białorusi. Rodzicami Jana byli: Janina Żywicka i Leon Żołnierkiewicz. Jan posiadał rodzeństwo: siostrę Annę oraz trzech braci – Julina, Tomasza i Kazimierza. Został ochrzczony w kościele parafialnym pw. św. Kazimierza w Stołpcach. W tej miejscowości uczęszczał także do szkoły (1941-46). Była to szkoła białoruska i rosyjska. Po wojnie doszło do tzw. repatriacji, czyli przesiedlenia.
Rodzina Żołnierkiewiczów znalazła się w Olecku na Mazurach, które wróciły do Polski. Jan dokończył szkołę podstawową (1948) i uczył się w szkole średniej. Po ukończeniu klasy jedenastej otrzymał świadectwo maturalne (1952). Wówczas wstąpił do seminarium duchownego w Olsztynie. Księdzem został 15 czerwca 1957 roku. Święceń udzielił mu bp Tomasz Wilczyński. Ks. Jan podjął pracę duszpasterską jako wikariusz: w Morągu (1957-1963) i w Kwidzynie (1963-65). Następnie został duszpasterzem w parafii Gąski w dekanacie Olecko (1965-1975). Później był administratorem parafii Ruciane – Nida nad wielkimi jeziorami mazurskimi (1975-1983).
W 1974 r. zdobył tytuł zawodowy magistra w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. Promotorem pracy był ks. prof. Władysław Piwowarski. Dotyczyła ona religijności mieszkańców PGR w powiecie Olecko. Były to badania empiryczne. Trzeba było dotrzeć z ankietami do kilkuset osób.
W połowie roku 1983 ks. Jan Żołnierkiewicz przejął zarząd parafii pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Malborku. Był tu proboszczem do końca lipca 2009 roku. Wówczas przeszedł na emeryturę. Czas spędzony w Malborku był wypełniony pracą. Parafia była rozległa terytorialnie i liczna. Zobowiązany przez biskupa ks. proboszcz Jan podejmował staranie o podział parafii. Ostatecznie powstały trzy nowe wspólnoty parafialne.
Ks. Prałat wypełniał okresowo różne zadania: był dziekanem dekanatu Malbork, kapelanem służb mundurowych: Policji, Straży Pożarnych, także Wojska Polskiego i kolejarzy, jak również długoletnim kapelanem szpitala w Malborku (1983-2021). Był też związany z malborską „Solidarnością”, stąd w jego kościele były odprawiane Msze za ojczyznę. Z wielkim zapałem prowadził także duszpasterstwo nauczycieli. Organizował cykle wykładów, zapraszał znanych i kompetentnych prelegentów. Przyczynił się do powstania publicznego gimnazjum katolickiego w Malborku (2002). Z czasem szkoła ta przekształciła się w zespół na wszystkich poziomach. Jest to wielka zasługa ks. prałata Żołnierkiewicza (był założycielem oraz pierwszym prefektem tej placówki) oraz jego współpracowników i kontynuatorów.
W 1986 r. ks. Prałat zaprosił do parafii katechistów Drogi Neokatechumenalnej (ks. Alfreda Cholewińskiego SJ). W parafii i pośrednio w mieście rozpoczęła się wielka i systematyczna ewangelizacji dorosłych, który trwa do dziś. To wielkie dzieło, ale też ogromny, osobisty wysiłek i pasja Zmarłego Kapłana. Był on pierwszym prezbiterem Drogi Neokatechumenalnej w Malborku.
Trzeba pamiętać również o pracach konserwatorskich i remontowych, podejmowanych przez ks. Żołnierkiewicza: w barokowym kościele, w budynku przykościelnym, w ich otoczeniu i w plebanii.
Ks. prałat Jan Żołnierkiewicz emerytowny proboszcz malborski zmarł dnia 5 kwietnia 2022 roku w Zakładzie Opieki Leczniczej w Nowym Dworze Gdańskim. Spocznie w grobowcu rodzinnym na cmentarzu malborskim, na tzw. Wielbarku.
„…szczęśliwi są umarli, którzy umierali w Panu.
Tak – mówi Duch – niech odpoczną od swoich trudów,
bo ich czyny są z nimi” (Ap 14, 13).
___________________________________
ODZNACZENIA:
kanonik kolegiaty w Prabutach, kanonik elbląski, kapelan Jego Świątobliwości, medal edukacji narodowej, zasłużony dla miasta Malborka, medal: zasłużony dla powiatu malborskiego, krzyż Zakonu Najświętszej Maryi Panny, krzyż dla zasłużonych (Odznaczenia dla Zasłużonych dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych)
